یادته بهت گفتم که خشت دیوار دلتم؟تو هم منو شکستی.ولی

اشکالی نداره حالا خاک زیر پاتم!

دلم همچو آسمان

پر از ابرهای بارانیست

ای کاش دلم امشب بگیرد

شاید که بغض عشق

در چشمانم بشکند....

اگه احساسمو کشتی                                                                   

اگه از یاد منو بردی

اگه رفتی بی تفاوت یه غریبه سر سپردی                                                        

بدوون اینو که دل من شده جادو به طلسمت                        

یکی هست این ور دنیا که تو یادش مونده اسمت....

گفتی که دنیا را پر از غم دوست داری پس مطمئن هستم

مرا هم دوست داری گفتی نمی خواهی ببارم عشق اما                              

شعر غریبی را که گفتم دوست داری......

  هر گز برای عاشق شدن به دنبال باران و بهار و بابونه نباش. گاهی در

انتهای خار های یک کاکتوس به غنچه ای می رسی که ماه را بر لبانت می نشاند. 

                                  باز ای باران ببار

                       بر تمام لحظه های بی بهار

                 بر تمام لحظه های خشک خشک

                      بر تمام لحظه های بی قرار

                                     * * *

                               باز ای باران ببار

                غصه های صبح فردا را بشوی

              تشنگی ها خستگی ها را بشوی

                                     * * *

                               باز ای باران ببار

                        بر تمام پیکر موی سرم

                         بر تمام شعر های دفترم

                          بر تمام واژه های انتظار

تنهایی.

دیوار....قهوه های سر رفته از حوصله

اتاقی که چهار طاق روی من خوابیده

چشم هایی که از ساعت کار افتاده اند

و شانه های تو که زیر باران نمی روند

باید گریه هایم را روی بی کسی هایم تنظیم کنم

و این

یعنی

اوج تنهایی....